اثر دو نوع برنامه تمرینی 4 هفته-ای مقاومتی و پلیومتریک بر عملکرد فوتبالیست های پسر 15 تا 17 سال

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر دو نوع برنامه تمرینی 4 هفته ای مقاومتی و پلیومتریک بر عملکرد فوتبالیست های پسر 15تا 17 سال بوده است. به همین منظور تعداد 30 نفر از دانش آموزان فوتبالیست عضو تیم های آموزشگاهی استان کرمانشاه به صورت تصادفی به سه گروه 10 نفری که شامل گروه پلیومتریک، قدرتی (با وزنه) و گواه تقسیم شدند. قد، وزن، درصدچربی، پرش عمودی، قدرت بیشینه (دینامومتر) و چابکی ایلی نویز در روز اول پیش آزمون اندازه گیری شد. درروز دوم پیش آزمون رکوردهای دوسرعت 36 متر و تست استقامتی یویو ثبت گردید. سپس دو گروه مقاومتی و پلیومتریک به مدت 4 هفته (سه جلسه در هفته) به تمرینات منتخب مقاومتی و پلیومتریک همراه بازی فوتبال و همچنین گروه گواه به تمرینات تخصصی فوتبال همراه بازی فوتبال پرداختند. کل زمان تمرین برای هر سه گروه 65 الی 85 دقیقه بود. پس از پایان دوره تمرینی، اندازه گیری ها و آزمون های پس آزمون همانند پیش آزمون به ترتیب در دو روز به عمل آمد و داده های خام بوسیله آمار توصیفی و استنباطی کلوموگرف– اسمیرنوف، آنالیز واریانس یک طرفه، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، آزمون t جفت شده وآزمون تعقیبی توکی به شرح زیر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت: 1- هر سه گروه در فاکتور های سرعت دویدن، توان انفجاری و چابکی پیشرفت معنی داری از پیش آزمون به پس آزمون داشته اند (05/0p<). 2- تمرینات پلیومتریک و قدرتی هر دو به صورت معنی داری باعث افزایش قدرت بیشینه شده اند اما تمرینات تخصصی فوتبال (گروه گواه) تاثیر معنی داری برفاکتور قدرت بیشینه نداشته است. 3- توان هوازی دردو گروه، پلیومتریک و گواه افزایش معنی داری داشته اما درگروه قدرتی افزایش معنی داری دیده نشد. نتیجه: ترکیب تمرینات پلیومتریک با تمرینات تخصصی فوتبال در پژوهش حاضر نسبت به روش های دیگر موجب افزایش مطلوب تری در عملکرد فوتبالیست های نوجوان شده است در نتیجه می توان در جهت افزایش فاکتور های سرعت، چابکی، توان انفجاری، قدرت بیشینه و توان هوازی از تمرینات پلیومتریک استفاده نمود.